به نظرم آدما با توجه به ارزشی که برای اطرافیانشون قائل هستند براشون وقت می ذارن.چرا ما باید وقتی که نمی خوایم همدیگه رو تحمل کنیم به زور جلوی هم لبخند بزنیم و از حال و احوال هم بپرسیم.در حالیکه توی تمام این مدت داریم فکر می کنیم کی از شر هم خلاص میشیم وهی به ساعتمون نگاه میکنیم. بعد چند قدم اونطرفتر مدتها منتظر یکی دیگر بشینیم. خوب از اول با هم روبرو نشیم.سرمون رو بندازیم پایین و از کنار هم بگذریم بدون اینکه دلخوری ایجاد بشه.
لعنت به ما. لعنت به این زندگی سگی
اندک اندک رنج می کشیم
از بودن خود از بودن او
و دندانهای سپید خود را
در اندیشه های عریان فرو میبریم.
لعنت می فرستیم بر لحظه ای که همدیگر را شناختیم
و بر لذت زمانی بر هم می خندیم
که از هم خلاص می شویم
سلام .. اره واقعا همينطوره وقتی نمی خوای کسی و ببينی ولی می بينيش و به اجبار بايد تحملش کنی !!‌ ممنون از حرفات اين وبلاگ و بعد از اينکه رفتم می دم دست دوستم ولی دير دير اپديت می کنه .. شايدم اصا ببندمش !!‌ در مورد سوالتم اينکه اينا يه کدی داره که هر جای ويرايش وبلاگت بزاره از وبلاگت برف مياد کدشو بهت می دم .. موفق باشی
اجباري برای تحمل کردن ديگران وجود داره ؛ چون ما با اين قضيه هم تعارف داريم. مهدی من دارم وبلاگ نويس می شم. راهنماييم کن.
پس اگه ادمی برا همه ارزش قاعل شه خله؟
مرده‌شور این زندگی را ببرند ...
سعی کن بیشتر به نقاط مثبت زندگی نگاه کنی..اون وقت میتونی ازش لذت ببری
زندگی یعنی بودن با نا خواسته ها و آموختن لبخند در کنار آنها و رضایت در هنگام رویگرداندن...
الکی خودتو ضجر نده... همین...
خیلی بیمزه بود! همه چرا جدیدن غر می زنن!
فک کنم راست می گی
مهدی خان سلام
تو چون با خودت رو راست نیستی و چیزی که تو از دیگران می خوای و چیزی که دیگران از تو میخوان برای تو تعریف شده نیست مجبور به رفتار ی می شوی که دیگران تو را به آن وادار می کنند.در ضمن برای آنها که این را به ناامیدی از زندگی تعبیر میکنند متاسفم.
نوکرتم داش.
سلام
عیدت مبارک
مهدی. سال نو مبارک.
این دومین نوروز پس از آشنایی ماست. نوروز قبلی فاصله جغرافیایی نزدیکتری داشتیم اما حالا که در آن بعد دورتر شدیم فاصله مان در بعد دیگر نزدیکتر است. یاد این دو جمله افتادم: شکر نعمت نعمتت افزون کند٬ کفر نعمت از کفت بیرون کند.
غر نزن برادر. دلم گرفت. گره از ابرو باز کن و جایش به سبزه گرهی بزن.
کاش سال تازه سال بهتری باشد.
Dear idin
In Last nowrooz I had missed you but I am happy that I this nowrooz I found you again. Really I found you. Because last year, I didn’t find out you, But I know you are one of my great intellectual friend. (bebakhshid EN am bade!!)
سلام مهدی؛
مرسی که سری به وبلاگم زدی.
درودبرشما... ماداخل کشوری دیده به جهان گشودیم که نامش ایران است. ولی حیف که ازآن به جز خرابه های باقی نمانده. کشوری که پیام آورش . اندیشه ی نیک - گفتار نیک - کردار نیک را ترویج می داد. خوب چی ازمامونده آدمای مصنوعی- شعرای مصنوعی-خانه های مصنوعی-گلهای مصنوعی و... وباورمون شده که ما اینیم. آره توکشوری که زنان ودخترانش قبول کردن که نصفه هستن واقعا نصفه هستن. وبرای هم چه به ارمغان می آوریم کینه وحسادت و... وکسی که عاشقه رو خل خطاب می کنیم. دوست خوبم مهدی جان می تونی درک کنی وقتی کسی به کسی عشق می ده چقدر تو زندگی طرف مقابل تاثیر گذاره. نه مهدی جان باورمون شده که احساساتمونو داریم به سطل زباله می ریزیم. مهدی جان دوست خوبم بیا عشق بدی وعشق بگیریم واینو ترویج کنیم. آره اینا دورازواقعیت و بااحساسات نمی شه زندگی کرد می دونی این حرف اکثر مردم جامعه ی ما هست وبا اون چیزای که فکر می کنیم واقعیت داریم مردگی می کنیم هممونم قبول داری . عشق بدیم عشق بگیریم بنظر من این واقعیته وزندگی کنیم. مهدی جان اولین وبلگیه که ایراد می گیرم منو درک کن. بیایم دوست داشتنو ترویج کنیم. پاینده باشی.